چگونه می توان خطرات سیل در سیستم های حمل ونقل عمومی را کاهش داد؟ - وبلاگ روزنوشت

به گزارش وبلاگ روزنوشت، خبرنگاران/خراسان رضوی تغییرات آب وهوایی به آینده مرتبط نیست و اثرات آن در حال حاضر هم مشاهده می گردد؛ اقیانوس های گرمتر به معنای رطوبت بیشتر در جو و برخورد رطوبت با هوای سرد است که می تواند عامل حوادثی مانند سیل باشد.

به نقل از ویفروم به تازگی(اول سپتامبر) ایستگاه های مترو در نیویورک به علت بارش شدید باران مملو از آب شد. البته شهرهای دیگری از جمله لندن و ژنگژو در چین هم چنین تجربه ای داشتند.

کلاوس هانس ژاکوب، متخصص ژئوفیزیک و کارشناس سیل، خطر سیل را برای سیستم های حمل ونقل زیرزمینی ساحلی و آنچه برنامه ریزان شهری می توانند انجام دهند، توضیح داده است. محققان با این سوال که آیا تعداد وقوقع حوادث سیل در سیستم های زیرزمینی(مترو) در حال افزایش است، به آنالیز چرایی این موضوع پرداخته اند. طی یک ماه گذشته در نیویورک سه مورد سیل در مترو به علت بارش شدید باران، طوفان گرمسیری هنری و طوفان آیدا رخ داده و البته سیل های مشابهی در شهرهای سراسر آمریکا و دنیا هم مشاهده شده است.

محققان اظهار کردند: بسیاری از متروهای اصلی از لندن تا آمستردام، مارسی و نیویورک در کنار رودخانه های اصلی یا ساحل احداث شده اند و این موضوع آن را با جزر و مد یا باران شدید در برابر آب اضافی آسیب پذیر می نماید.

سیستم های متروی قدیمی در معرض خطر سیل

هنگامی که در سال 1904 متروی نیویورک ساخته شد، به افزایش سطح دریا یا باران های سیل آسا توجهی نشد. در واقع در طراحی اساسی سیستم زیرزمینی این پدیده ها در نظر گرفته نشد اما اکنون درباره این موارد اطلاعات بیشتری به دست آمده است. واضح است که بروز طوفان های شدیدتر طی 20 سال گذشته نتیجه اجتناب ناپذیر تغییرات آب وهوایی حاصل از فعالیت های بشری بوده است. با وجود گذشت چند دهه از این موضوع ما همچنان آسیب پذیر هستیم و مقامات شهری به جای اینکه اقداماتی مانند جابه جایی زیرساخت ها یا حفاظت از آن را انجام دهند، نظافت پس از طوفان را در اولویت قرار می دهند.

راه چاره شهرها برای حفاظت بهتر از سیستم های قدیمی مترو

در خصوص سیستم های قدیمی مترو تا چند دهه آینده نمی توان انتظار جابه جایی داشت؛ در عوض باید مسائل مرتبط را برطرف کرد. هرچند عجیب است اما آب به تنهایی مشکل ساز نیست و دریچه های تهویه و ورودی کابل های برق هم از عوامل تسهیل ورود آب از خیابان به متروهاست.

این مسائل قابل حل است و باید آن را برطرف کرد. اداره حمل ونقل متروپولیتن در نیویورک بخش بزرگی از مشکل ناشی از موج طوفان ساحلی را با نصب وسایلی مانند گیت ورودی و خروجی و موانع برطرف کرد که بعضی از آن به طور دائم نصب شده و بعضی هم باید قبل از جاری شدن آب در محل قرار گیرد تا از ورود آب به سیستم مترو جلوگیری کند. این موانع طبق محاسبات می تواند 98 درصد از سیلاب ساحلی را کاهش دهد. اتفاق اول سپتامبر 2021 در نتیجه روان آبی بود که از خیابان ها به سیستم مترو وارد شد. با افزایش طوفان ساحلی آب تنها از سطوح پایین وارد سیستم مترو می گردد اما با بارش باران، در ارتفاعات بالاتر یک شهر، شاهد بروز سیلاب در متروها خواهیم بود.

راه چاره روان آب خیابان

باید از 2 جهت(جلوگیری از طغیان آب در خیابان و محافظت از ورودی های مترو) با این پدیده مقابله کرد. جلوگیری از سیل خیابانی را می توان با افزایش ظرفیت ناودان های خیابانی و سیستم فاضلاب برای برداشتن آب روان از خیابان ها انجام داد. بعلاوه با کار گذاشتن لوله های فاضلاب با قطر بزرگتر در جاده ها هم می توان با این مشکل مقابله کرد.

علاوه بر این با کاشت درخت بیشتر در خیابان و سطوح نفوذپذیر می توان زمین را جاذب کرد؛ برای مثال به جای پارکینگ های بتنی می توان از نمونه های ماسه ای آن بهره برد که سطوحی نفوذپذیر دارد و به زمین اجازه جذب آب را می دهد. صاحبان املاک هم می توانند باغ های سقفی جاذب باران ایجاد نمایند. بعلاوه تعبیه صندلی مخصوص برای جمع آوری آب و استفاده در روزهای آینده برای خانه ها می تواند موثر واقع گردد. در کنار این باید کاهش فشار بر سیستم فاضلاب در نظر گرفته گردد. ورودی های مترو هم باید بلندتر باشند. البته این کار ورود افراد معلول به مترو را سخت می نماید؛ به همین جهت ضروری است آسانسور را برای این قشر مجهز ساخت. مهندسی خوب تنها موردی است که برای این موضوع اهمیت دارد که البته این مهندسی به اراده و هزینه هم احتیاج دارد.

این ها مسائل نوی نیست؛ این واقعیت که آب به سمت سرازیری جریان دارد، از ابتدای زندگی بشر شناخته شده اما سیستم های نوتر زیرزمینی با این موضوع بهتر مقابله می نماید. به اسم مثال مقامات حمل ونقل توکیو درهای کشویی را در معابر زیرزمینی نصب نموده اند که قادر به تحمل فشار ناشی از سیل در عمق 15 متری است. سیستم های نو مترو هم در مقایسه با محیط اطراف خود ورودی های مختلفی در نقاط مرتفع دارد. نکته اصلی این است که در ابتدا نباید اجازه داد آب در نزدیکی ورودی ها جمع گردد؛ به همین علت نباید ورودی های مترو را در نزدیکی نقاط پایین خیابان قرار داد. البته هزینه این موارد برای محافظت موثر از سیستم مترو یک شهر در مقابل سیل ده ها دلار خواهد بود اما برطرف مشکل قبل از حادثه بسیار مقرون به صرفه تر از برطرف مشکل بعد از حادثه است.