نور ساطع شده از خارج کهکشان راه شیری درخشان تر از تصورات قبلی است - وبلاگ روزنوشت

به گزارش وبلاگ روزنوشت، اگر درخشندگی پس زمینه اپتیکال کیهانی برابر با نور کهکشان های شناخته شده نباشد، حاکی از آن است که بعضی منابع مفقود نور اپتیکال باید در کیهان وجود داشته باشد.

محققان در موسسه فناوری راچستر (نیویورک) مطالعه ای نو انجام داده اند که نشان می دهد نور ساطع شده از ستاره های خارج از کهکشان راه شیری دو تا سه برابر درخشان تر از نور ناشی از جمعیت شناخته شده کهکشان ها است.

به نقل از سای تک دیلی، این یافته ها تصورات قبلی درباره تعداد و محیط ستارگان را در کیهان به چالش می کشند. این تیم تحقیقاتی صد ها تصویر از نور پس زمینه گرفته شده به وسیله دوربین شناسایی دوربرد (LORRI) در ماموریت فضایی افق های نو (New Horizons) سازمان فضایی ناسا را تجزیه و تحلیل نموده تا پس زمینه اپتیکال کیهانی (COB) - به معنی مجموع نور ساطع شده به وسیله ستاره های فراتر از کهکشان راه شیری - را محاسبه کند.

اگر درخشندگی پس زمینه اپتیکال کیهانی برابر با نور کهکشان های شناخته شده نباشد، حاکی از آن است که بعضی منابع مفقود نور اپتیکال باید در کیهان وجود داشته باشد.

ترزا سیمونز کارشناس فیزیک نجومی و رهبر این مطالعه گفت: ما بر اساس جمعیت کهکشان هایی که می دانیم وجود دارند و تخمین می زنیم چقدر نور باید فراوری نمایند، نور بیشتری از آنچه باید ببینیم، می بینیم.

وی اضافه کرد: معین اینکه چه چیزی آن نور (بیشتر) را فراوری می نماید می تواند شناخت بنیادین ما را از چگونگی شکل گیری کیهان در طول زمان تغییر دهد.

پیشتر سال جاری، یک تیم مستقل از دانشمندان گزارش داد که پس زمینه اپتیکال کیهانی دوبرابر آن چیزی است که در ابتدا گمان می رفت. آن نتایج اتفاقی نبوده است و با مشاهدات بیشتری با دوربین شناسایی دوربرد LORRI به وسیله تیم تحقیقاتی در این تحقیق نو تایید و تقویت شده است.

هر چند رسیدن به مقدار گیری غیرمبهم از پس زمینه اپتیکال کیهانی از روی زمین به دلیل گرد و غبار بین سیارات سخت است، فضاپیمای افق های نو در لبه منظومه خورشیدی ما واقع شده است؛ جایی که این پیش نما حداقلی است و نما یا چشم انداز واضح تری از این نوع مطالعه ارایه می دهد. دانشمندان امیدوارند ماموریت ها و ابزار های آینده به مطالعه بیشتر درباره این اختلاف و عدم توافق (در خصوص نور کیهانی) یاری کند.

نتایج این مطالعه برای انتشار در نشریه ژورنال فیزیک نجومی پذیرفته شده و اکنون روی ArXiv در دسترس واقع شده است.