روایتی از تصویر متفاوت اکبر عالمی در خانواده، پدرم در سختترین روزهای زندگی هم ناامید نشد - وبلاگ روزنوشت

به گزارش وبلاگ روزنوشت، سارا عالمی فرزند زنده یاد استاد اکبر عالمی درباره خاطرات روزهای کودکی، همنشینی با پدر و روحیه پرامید این مستندساز و استاد فقید صحبت کرده است.

سارا عالمی، دختر اکبر عالمی درباره تصویری که از پدر در دید شاگردان و سینما دوستان باقی مانده به وبلاگ روزنوشت گفت: باتوجه به اینکه پدر در دوران پاندمی کرونا از دنیا رفت، ما نیز مثل بسیاری از خانواده ها که در این مدت عزیزی را از دست دادند، در سکوت و خلوت خودمان عزاداری کردیم. ولی با همه این تفاسیر در این مدت شاگردان و دانشجویان پدر خیلی زیاد به ما لطف داشتند. به هر یک از اعضای خانواده صدها تلفن شد و به لطف و همت دوستان پدر مراسم های مجازی بسیاری برگزار شده است.

وی افزود: آنها واقعا لطف داشتند که با تمام محدودیت ها در این دوران سخت ما را فراموش نکردند. تک تک افرادی که با ما در تماس بودن و درباره پدر صحبت کردن نکوداشت پدر و نام نیکش را به جا آورده اند و این برای ما خیلی مهم و آرامش بخش بوده است.

عالمی همچنین درباره تفاوت شناخت او از اکبر عالمی با بقیه دوستان و آشنایان، بیان نمود: در بخش کاری همیشه می دانستم پدر چقدر کار می کند و چقدر کارش را دوست دارد. بیشترین انرژی زندگی اش را برای کارش گذاشته بود. در واقع اطلاعات زیادی از ریزه کاری های پدرم داشتم. خیلی اوقات از کودکی در لابراتوآر صداوسیما و کلاس های دانشگاه کنار او بودم و با سختی های شغلش آشنا بودم. اما اکبر عالمی در خانه و در نقش یک پدر کاملا متفاوت از چیزی بود که دانشجویان و همکارانش از او دیده بودند.

دختر مستند ساز سینمای ایران ادامه داد: پدرم نسبت به من و برادرم بسیار مهربان، عاطفی و با محبت بود و هرچیزی که از دستش بر می آمد را انجام می داد. برای من تنها یک پدر نبود و اکنون مدتی است که یکی از بهترین دوستان زندگی ام را نیز از دست داده ام. هر روز صبح وقتی موبایلم را روشن می کردم، با پیغام زیبا و پرانرژی از پدرم روبرو می شدم. او همیشه انرژی مثبت داشت و اگر روزی من ناراحت بودم و انرژی نداشتم، پدرم بود که به من امید می داد.

وی افزود: هیچوقت در هیچ روزی حتی در بدترین، سخت ترین و بی پول ترین روزهای زندگی اش و حتی در روزهایی که عزیزی را از دست داده بود، او را ناامید ندیدم و این یکی از بزرگترین خصلت های پدرم بود. او همیشه مثل یک بمب انرژی مثبت بود که هیچوقت ناراحت نمی شد. هیچوقت حسادت نمی کرد و آدم زیاده خواهی نبود. در عین حال دست از تلاش بر نمی داشت.

عالمی در ادامه مطرح نمود: همیشه به ما می گفت برای چیزی که ندارید آه نکشید. در عین حال که خیلی تلاش می کنید به آن چیزی که دارید راضی باشید. رابطه ما یکی از زیباترین رابطه های پدر دختری بود و من نه تنها پدرم را از دست داده ام، بلکه متاسفانه در 22 مهر سال 1399 یکی از بهترین دوستان زندگی ام را از دست داده ام.

وی همچنین درباره وجهه علمی اکبر عالمی و تاثیری که در زندگی حرفه ای خود و دیگر اعضای خانواده گذاشته گفت: مسلما وقتی شما در خانواده ای رشد می کنید که تخصص خاصی در آن وجود دارد، مطمئنا آن تخصص مستقیم یا غیر مستقیم روی شما اثر می گذارد. به طور مثال خیلی از فرزندانی را می بینید که پدر یا مادرشان پزشک هستند و ناخودآگاه به سمت حرفه آنها رفته اند. چون آنها سرلوحه فرزندانشان بوده اند. در خانواده ما پدر شاگردان بسیار و دوستان بسیار زیادی داشت که همه از هنرمندان سرشناس، سرآمد و خاص ایران بودن که شاید دیگر در تاریخ ایران تکرار نشوند. به نوعی ما نیز از کودکی در مهمانی ها افراد سرشناس و هنرمند را دیده و با آثار آنها آشنا می شدیم. این موارد در ضمیرناخودآگاه ما و به خصوص روی برادرم خیلی اثر گذاشته است.

وی ادامه داد: برادرم دست قوی در طراحی دارد و اطلاعات بسیار در زمینه انیمیشن و گرافیک مدرن کامپیوتری دارد و در کارش پیروز است که این ها ریشه در کودکی او داشته است. استعداد هنری من به اندازه پدر و برادرم نبوده ولی بخش هنری در قسمت های دیگر زندگی من نمود داشته است. در واقع حس زیبایی شناسی از مهمانی هایی شکل گرفته که به عنوان مثال در آن آقای بیضایی قصه تعریف می کرد و ما گوش می دادیم.

عالمی همچنین درباره بزرگداشت اکبر عالمی در جشنواره سینما حقیقت گفت: سینمای مستند بخشی از زندگی پدر من بود که برای امرار معاش هم از آن درآمد داشت. پدر 44 سال در دانشکده های مختلف ایران تدریس کرد و شاگردان بسیاری تربیت کرد. یادم می آید اوایل انقلاب وقتی پدر در لابراتوآر کار می کرد، می گفت خیلی از دانشجویان من در خط مقدم جبهه فیلمبرداران خوبی هستند که اگر نبودند، مردم متوجه از خود گذشتگی جوان های ایرانی نمی شدند.

وی با تاکید بر اینکه اکبر عالمی ارزش بسیاری برای سینمای مستند قائل بود، مطرح نمود: همه ما می دانیم که سینمای مستند ثبت تاریخ، واقعیت و حقیقت بوده که تمام دنیا به آن احتیاج دارد. وقتی فیلم های مستند سال های قبل را می بینیم متوجه بسیاری از موضوعات می شویم که در حالت عادی از دیدها پنهان مانده است. فیلم های مستند کنونی نیز دید ما را تغییر می دهد.

عالمی ادامه داد: در نتیجه برای من ارزش سینمای مستند بالاتر از سینمای داستانی است، شاید برای پدر هم این طور بود. او سال ها در این حوزه فعالیت کرد و اثار خوبی از خود به جا گذاشت. جشنواره سینما حقیقت قرار است برای او مراسمی برگزار کند، خوشحالم که در ایران برای این بخش از سینما که ارزشمند است جشنواره ای برپا شده که در آن آثار ارزیابی می شود.

سارا عالمی در پاسخ به این پرسش که وقتی به پدر فکر می کند چه تصویری در ذهنش نقش می بندد، گفت: تصویر عشق پاک و محبت بی کران. یک انسان مهربان، دانا، پرگذشت، پر امید، پرانرژی، یکی از مهربان ترین پدرهای دنیا و یکی از بهترین دوستان و عزیزترین آدم های زندگی که لحظه ای بدون فکر او نه در گذشته زندگی کردم و نه در آینده زندگی خواهم کرد. در وجود من پدرم همیشه زنده خواهد بود و همیشه از او به این خاطر از خداوند تشکر می کنم.

وی در خاتمه مطرح نمود: در این زندگی کوتاه چقدر خوشبخت بودم که دختر چنین انسانی بودم. خداوند پدر به این مهربانی و انسانی به من داد. از پدرم درس های زیادی یاد گرفتم که نمی توانم در چند دقیقه و حتی روزها آن را بیان کنم، ولی احساس می کنم لحظه لحظه تار و پود زندگی ام به خاطر وجود پدرم و به خاطر چیزهایی که از او، بزرگی و گذشتش یاد گرفتم بافته شده است.

مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی سازمان امور سینمایی کشور، چهاردهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران سینماحقیقت را به دبیری محمد حمیدی مقدم، در آذر و دی مـاه 1399 و با توجه به شیوع دنیای بیماری کووید 19 بصورت مجازی و نمایش برخط (آنلاین) برگزار خواهد کرد.